طاق پیروزی ، بنای زیبای فرانسه

طاق پیروزی در مرکز میدان شارل دوگل قرار گرفته است و غرب خیابان شانزلیزه به آن منتهی میشود ؛ خیابانی که پس از مسافتی دو کیلومتری در سمت دیگر خود میدان کنکورد را میبیند.

در سال 1806 بود که ناپلئون پس از پیروزی در نبرد استرلینز برای گرامی داشت دستاورد نظامی ارتش فرانسه دستور ساخت میدان پیروزی را صادر کرد. این طاق زیبا که توسط ژان فرانسوا ترز شالگرین طراحی شده است ، ارتفاعی معادل 50 متر و عرضی برابر با 45 متر دارد.این بنا در یک میدان دایره ای شکل قرار گرفته که دوازده مسیر از آن انشعاب میگیرند و شکلی ستاره ای را به این میدان بخشیده اند.

عملیات ساخت این بنا در روز 15 ماه اوت سال 1806 که برابر با روز تولد ناپلئون بود ؛ آغاز گردید.تا زمانی که ناپلئون در سال 1810 با شاهزاده اتریشی ، ماری لوییس ازدواج کرد تریبا اندکی بیش از پی این بنا ساخته شده بود. یک نسخه ویژه با ابعاد واقعی از طرح اصلی بنا ساخته شد که جنس آن از چوب بوه و بر روی آن نیز نقاشی هایی کشیده شده بود تا به مناسبت ورود همسر ناپلئون به پاریس در این بنا برافراشته گردد. این امر به طراح بنا یعنی شالگردین این فرصت را میداد تا ببیند که طراحی او در این محل به چه شکل از کار درخواهد آمد و براساس همین نیز تعدادی اصلاحات را در طرح ایجاد نمود. در زمان مرگ او در سال 1811 تنها بخش اندکی از سازه کامل شده بود و کارها پس از کنار رفتن ناپلئون از مسند امپراطوری و بازگشت بوبورن ها به سلطنت فرانسه در سال 1814 نیز کندتر از قبل پیش میرفت. شرایط به نحوی بود که تا مدت ها تنها پیشرفتی اندک در ساخت این بنا انجام شد تا اینکه سرانجام شاه لویی هجدهم در سال 1823 دستور به ادامه کار ساخت این یادواره را داد. شاه لویی این تصمیم را با انگیزه گرفتن از حمله فرانسه به به اسپانیا که موجب به قدرت رسیدن شاه فردیناند هفتم شده بود اتخاذ کرد. سازه اصلی بنا در سال 1831 تکمیل شد و در سال 1836 بود که کار ساخت بنا بصورت کامل پایان رسید.این اتفاق در طول حکومت شاه لویی فیلیپ انجام شد و او این بنا را در روز 29 جولای بصورت رسمی برای دسترسی عموم افتتاح کرد. طراحی انجام شده توسط شالگرین بسیار نوستالژیک بوده و تا جدی از طاق تیتوس در رم الهام گرفته شده بود.

مجسمه های زیبا و برجسته ای که نشان دهنده جشن های پیروزی انقلاب و اعدتم نخستین امپراطور بودند نیز در نمای بالایی چهار ستون این بنا توسط فرانسوا روده و ژان پیر کارتوت و آنتوان اتکس ساخته شد ند. مشهورترین این مجسمه ها ، کاری از روده است که به جدایی گروهی داطلبان در سال 1792 که در میان عوام مردم با نام مارسیز مشهور و محبوب است اختصاص دارد. سطوح دیگر بنا نیز با نام های صدها ژنرال و جنگ هایی که در آن شرکت داشته اند مزین شده است. تعداد 284 پله وجود دارد که شما را از سطح زمین بالای این بنا میبرند.

آسانسورها تنها بخشی از ارتفاع این بنا را پوشش میدهند ولی بعد از آنجا به بعد برای رسیدن به سکوی مشاهده مناظر ساخته شده بر روی این بنا تنها باید از پله ها استفاده کنید. یک طبقه پایینتر از این سکو نیز یک موزه کوچک وجود دارد که در آن نمایشگاهی از تاریخچه این طاق قرار گرفته است. در زیر این بنا نیز مقبره سربازان کمنام قرار دارد که در سال 1921 به این بنا افزوده شده است. یک شعله نیز در سال 1923 بعنوان یادواره ای از این افراد در این مکان روشن شد که از آن لحظه به بعد ، هر روز عصر دوباره توسط مسئولان این بنا روشن میشود. از سال 1918 نیز یک برنامه سالانه برای جشن گرفتن صلحی منتهی به پایان جنگ جهانی اول در این بنا برگزار میگردد. طاق پیروزی همچنان بعنوان یک سمبل منحصربفرد ، نه تنها به مردم فرانسه بلکه به تمامی مردم جهان خدمت میکند. تابوت بسیاری از مشاهیر فرانسه مانند ویکتور هوگو و فردیناند فوش نیز پس از دفن آنها در مکانهای دیگر مدتی در این طاق قرا داشته است. علاوه بر این نیز رژه های پیروزی بسیاری در مقابل این طاق انجام گرفته که تنها به یک گروه تعلق نداشته است و توسط نیروهای مهاجمی مانند آلمان ها در 1871 و 1940 و فرانسه و متحدانش در سال های 1918 و 1944 پس از پایان جنگ جهانی دوم اروپا صورت پذیرفته است.